opieka i zabawa

To metoda, która wprowadza dziecko w świat pisma, jako swiat znaczeń, a nie izolowanych liter.
Odimienna metoda nauki czytania stosowana jest już wśród bardzo małych dzieci. Punktem wyjścia jest pokazanie dziecku jego imienia – „wizytówki”, a następnie imion znanych, bliskich mu osób. Dzięki temu dziecko zauważa, iż imię można nie tylko usłyszeć i wymówić, lecz również zobaczyć, że samo dziecko zostało przedstawione w kształcie liter, lub, że zostało schowane za zasłoną liter. Następne etapy to wiele gier i zabaw pozwalających dzieciom na poznanie pozostałych imion, wyrazów oraz liter alfabetu.
„Sprawdzanie obecności”, „ściana pełna liter”, „deszcz imion”, „targ liter”, „gra w sylaby”, „nazywanie świata” i inne sformułowania – to nazwy ćwiczeń oraz hasła charakterystyczne dla metody dr Ireny Majchrzak.

Celem tej metody jest wspomaganie rozwoju umysłowego dzieci, zwłaszcza w zakresie kształtowania pojęć matematycznych, ćwiczenie odporności emocjonalnej dziecka oraz budowanie pozytywnego obrazu samego siebie. Metoda E. Gruszczyk – Kolczyńskiej sprzyja również stymulowaniu uzdolnień matematycznych u dzieci, dobrze przygotowuje do nauki matematyki w szkole.

Okres przedszkolny to czas otwierania się dziecięcych oczu na świat, czas poznawania i doświadczania. To także okres wielkich możliwości, które wymagają odpowiedniej stymulacji i bodźców potrzebnych do kształtowania czynności umysłowych. W edukacji matematycznej ważne jest, aby mieć świadomość tego, w jaki sposób dzieci uczą się. Najważniejsze są osobiste doświadczenia. Stanowią one budulec, z którego dziecko tworzy pojęcia i umiejętności, rozwija myślenie, hartuje dziecięcą odporność. W trakcie tych doświadczeń dziecko powinno mówić, tzn. słownie określać swoje spostrzeżenia, sens wykonywanych czynności i przewidywane skutki. Mówienie o wykonywanych czynnościach sprzyja koncentracji uwagi i pomaga dziecku dostrzec to, co ważne.

Włącza do nauczania i wychowania metody kreatywne, aktywizujące, pobudzające emocje i wyobraźnię z przełożeniem ich na takie sytuacje, w których dziecko jako uczestnik grupy może bez lęku rozwijać swoje najlepsze strony. Zawiera zabawy i gry, które:

• zapewniają dobrowolność uczestnictwa,
• wykluczają rywalizację,
• dają możliwość komunikowania się poprzez ruch, słowo, plastykę, oraz inne środki wyrazu,

Głównym atrybutem wykorzystywanym w pracy z dzieckiem za pomocą tej metody, jest duża, kolorowa chusta, która przyciąga uwagę dzieci, ożywia je i daje im wiele radości, uśmiechu. Pomaga dzieciom zapomnieć o strachu i poznać lepiej innych uczestników zabawy. Jest ona wspaniałym środkiem do rozbudzenia dziecięcej wyobraźni, kiedy staje się balonem, wiatrem, łodzią, siecią rybacką oraz tym wszystkim, o czym tylko można pomarzyć. Możliwości jej zastosowania są nieograniczone, dlatego staje się ona dowodem na to, że im prostsze formy i pomoce, tym lepsza zabawa.

Glottodydaktyka pozwala inaczej spojrzeć na nauczanie dzieci w wieku przedszkolnym. Współczesne metody nie uwzględniają indywidualnego podejścia do każdego dziecka. Nie pozwalają mu na rozwój we własnym tempie, zgodnie z posiadanym potencjałem i możliwościami.
Stosując metodę glottodydaktyczną postrzega się dziecko jako psychofizyczną całość. Daje mu się szansę na sukces poprzez pobudzanie sfery emocjonalnej, intelektualnej i motywacyjnej. Zgodnie z rozwojem dziecka powinien być wydłużony czas przygotowania do nauki czytania oraz skrócony czas opanowania płynnego i sprawnego czytania. Każde dziecko powinno być w tym zakresie traktowane indywidualnie, gdyż indywidualnie przebiega rozwój umysłowy i społeczny dziecka.
Metodę wprowadza się już w pracy z 3-latkami i kontynuuje aż do 6-stego roku życia dzieci. W tym czasie dziecko przygotowuje się stopniowo do nauki czytania i pisania.

Naturalną metodą poznawczą stosowaną przez dzieci w wieku przedszkolnym jest aktywność badawcza. Występuje ona w dwóch postaciach. Pierwsza to samodzielne odkrywanie. Dziecko ma tu pełną swobodę działania, samo wyznacza sobie tempo i czas pracy, ale jednocześnie jest to uczenie się drogą prób i błędów, w którym narażone jest ono na wiele trudności i porażek. Drugi sposób odbywa się pod kierunkiem nauczyciela. Nauczyciel zajmuje tu rolę inicjatora sytuacji, prowokuje do stawiania pytań, udostępnia stosowne metody i pomoce badawcze, ukierunkowuje go podczas badań i eksperymentowania.

Metoda ta obejmuje swym zasięgiem wszystkie zmysły: dotyk, wzrok, słuch, węch i smak. Głównym celem jest dostarczenie dzieciom określonej ilości bodźców, które pobudzają zmysły do działania, a co za tym idzie, stwarzają poczucie bezpieczeństwa, zaufania i radości. Fundamentem metody „Porannego Kręgu” jest otaczający dziecko świat przyrody, który jest źródłem podstawowych symboli: żywiołów, barw, zapachów, smaków, odgłosów, wrażeń dotykowych i termicznych, które są przyporządkowane określonej porze roku.

To zajęcia stymulujące rozwój poznawczy dziecka, inteligencji i osobowości. Terapia bajkami uczy rozwiązywać problemu i trudności dnia codziennego, porzadkuje uczucia i pobudza wyobraźnię. Dzięki bajkom dzieci poznają świat, w którym żyją.

To niezbędne zajecia, które przede wszystkim umuzykalniają dziecko, stymulują jego wszechstronny rozwój. Dzieci przy muzyce bawią się doskonale, nigdy się nie nudzą. Poprzez śpiew, taniec, grę na instrumentach wspomagają swój rozwój w sferze psychofizycznej i umysłowej. Zajęcia uczą poznawania piękna muzyki, wyzwalania pewności i wiary w siebie. Uczy porządku, dokładności i dyscypliny.